Afgelopen zaterdagochtend, stipt om 7.40 u vertrok ons ploegje naar Sneek voor de jaarlijkse landelijke toertocht. We waren deze keer maar met zijn vijven. Voor Liesbeth was dit haar eerste toertocht, Esther en Rieneke hadden al een keer in de kerkboot meegeroeid, en Gerry (onze kapitein) en ik waren de ervaren toerders. Je hebt natuurlijk toertochten en toertochten: zonnige gezapige uitjes met veel geklets en gezellige terrasjes, en prestatietochten met wind, regen, blaren en hete soep en uitsmijters. Wel, deze tocht was van de laatste soort al hebben we het wel droog gehouden. De deelnemers aan de elfstedenmarathon weten nog wel wat windkracht 4 tot 5 op de brede Friese wateren betekent; wij nu ook! Mijn complimenten aan de “groentjes”.
Pas na 4 uur doorroeien met maar één korte plaspauze waren we bij de lunchplek in de passantenhaven van Joure, een uur later dan gepland. De organisatie was al ongerust en had ons geprobeerd te bellen, maar dat was ons in al het geweld ontgaan. En wij maar denken dat we niet hard genoeg hadden geroeid! Achteraf bleken wij de enige ploeg die de volledige C4 route heeft geroeid, inclusief die lus van 10 km waarvan 5 pal tegen de wind in. We waren behoorlijk nat en koud toen we aankwamen en hebben het door de organisatie gezellig uitgespreide picnickleed maar links laten liggen en zijn meteen het havencafé ingedoken. Daar mochten we onze meegenomen lunch niet opeten (“Ik heb hier een zaak, meneer.”), maar ze hadden wel lekkere soep.
Al na een half uurtje gingen we weer op weg, als laatsten, met nog wat pittige tegenwindstukken in het vooruitzicht. De organisatie had gelukkig besloten om via de kortere wherryroute terug te gaan. En toen pas bleek hoe goed wij waren: we haalden de ene na de andere boot in en kwamen uiteindelijk na twee uur als eersten weer bij de Geeuw aan, na de kerkboot, dat wel. En iedereen maar stoer zeggen dat ie helemaal niet moe was. En toen ging de wind liggen en brak de zon door; toch nog! De traditionele Indische/Chinese maaltijd ging er vlot in en het ijs met warme kersen was een mooie afsluiting van deze heugelijke roeidag. Nou ja, we moesten nog wel even terugrijden, maar we zaten in heerlijk zachte stoelen met rugleuning! Nogmaals bedankt daarvoor Gerry, allemaal bedankt voor de gezellige dag en tot de volgende keer.
–Friso
